Wie ben je? "Imka van der Graaf. Ik ben 54, woon in Bussum, getrouwd, moeder van een dochter, enthousiast, werkzaam in de gehandicaptenzorg."
Hoe ben je bij het C’est La Vie-huis terechtgekomen?
"Mijn schoonzusje had longkanker. Ze woonde alleen met haar twee kinderen en wilde niet thuis sterven. Ik vertelde haar dat het C’est La Vie-Huis open zou gaan; zij was de eerste op de lijst. Maar het ging te hard, ze heeft het niet gered. Toen wist ik dat ik me voor dit huis wilde inzetten. Ik werd één van de eerste zorgvrijwilligers. Ik werk ook voor de Vriendenstichting van het huis. Zo’n stichting is hard nodig. Het verblijf van gasten wordt vanuit subsidie en een kleine eigen bijdrage gedekt, maar alle extra’s niet."
Waardevolle herinnering?
"Een gast had een slaapmiddel gekregen, maar hij werd wakker en was heel angstig. Ik ben bij hem gaan zitten, hield zijn hand vast en we luisterden samen naar de merels die de avond inluidden. Toen hij toch nog in slaap viel, werden de vogels ook stil. Dat heeft veel indruk gemaakt."
Hoe past het binnen je leven?
"De Vriendenstichting overlegt in de avond, we zijn allemaal mensen met banen en andere werkzaamheden. We doen nu veel online. De vergadering is één keer in de maand, en dan werk ik nog wat acties uit - het valt allemaal best mee! Het is ook heel leuk, want alle leden brengen hun eigen expertise mee."
Wens voor het huis?
"Een vaste groep van betrokken vrienden die structureel een financiële bijdrage leveren aan het huis. Of bedrijven die willen doneren in natura, zoals een bloemist of een bakker. Daar krijg je ook iets voor terug, zoals de kans om maatschappelijk verantwoord te ondernemen en vermelding in onze communicatie."
Aan wie het stokje overdragen?
"Rina Hoogendoorn. Zij maakte het fantastische tuinontwerp."