'Mijn motto is vallen en opstaan; wat ben ik blij met mijn winkel'
WEESP – Beate van Bragt opende afgelopen zaterdag haar winkel 'Kladden Kinderkleding' aan de Nieuwstraat. Een winkel met de signatuur 'stoer en eigengereid', net zoals Beate zichzelf graag omschrijft. Ze komt uit een diep dal en haalde met haar verhaal het WeesperNieuws: "Ik weet hoe het is om met weinig geld te moeten rondkomen en dat ik het ook toen belangrijk vond dat mijn dochters hip gekleed waren. Daarom verkoop ik nu merkkleding die voor iedereen betaalbaar is."
door Ruth van Kessel
Stralend zit Beate van Bragt op haar opvallende blauwe bank. Tweedehands, en met zorg door haar zelf opgeknapt. Een blikvanger in de winkel, haar eigen winkel welteverstaan. Al een paar jaar wist Beate dat dit haar droom was: een eigen onderneming en dan het liefst in kinderkleding. Ze werkt graag met kinderen. Waarom? Omdat kinderen onbevangen en onbevooroordeeld zijn. Verfrissend eerlijk, het past bij Beate. Zes jaar geleden kopte het WeesperNieuws 'Moeder met dochters al een jaar zonder huis' en vertelde over Beates zoektocht naar een woning voor haar en haar twee dochters. Na een scheiding stond ze letterlijk op straat. Hoe somber zag het leven er toen uit en hoe stralend is het nu. Beate: "Dat artikel was een wanhoopskreet. Er moest wat gebeuren. Het artikel heeft er zeker aan bijgedragen dat ik mijn leven weer op de rit kreeg. Ik ben een knokker, iemand die altijd vooruit kijkt. Dat is ook mijn levensmotto: 'Je struikelt en staat weer op.' Uit het verleden draag ik de mooie dingen mee, de rest laat ik achter me."
Zes jaar geleden had je geen huis?
"Toen ik er zelf voor gekozen had om uit mijn huwelijk te stappen ben ik zelf weggegaan met onze twee dochters. Eerst woonde ik bij mijn zus in, maar omdat die kleinbehuisd was, sliepen onze dochters 's nachts nog bij hun vader. Toen mijn ouders een tijdje met vakantie waren kon ik in hun huis terecht. Het was zo fijn om weer met z'n drieën te zijn, dat we ook na hun vakantie bij hen mochten wonen."
Waarom zocht je aandacht via het WeesperNieuws?
"In die tijd werd mijn moeder ineens ziek. Ze was dodelijk vermoeid en viel op de gekste momenten in slaap. Ik dacht dat dat kwam door de drukte die ik met onze dochters van toen vier en tien jaar veroorzaakte. Was het te veel voor haar? Bij de woningbouw vond ik destijds geen gehoor, ik moest wat."
Kon je niet zelf wat gaan huren?
"Ik werkte destijds op basis van een tijdelijk contract en dan kom je niet in aanmerking voor particuliere huur. Na het artikel in de krant is het snel gegaan en kreeg ik in november te horen dat ik een vierkamerflat in de Rembrandt van Rijnstraat kreeg. Omdat die nog gerenoveerd moest worden duurde het tot maart 2009 voordat ik erin kon. Vanaf toen ging mijn leven opwaarts."
Hoe kijk je terug op die periode?
"Achteraf zou je kunnen zeggen, waarom ben jij gaan zwerven met de kinderen en waarom niet je man? Eerlijk gezegd was dat voor mij geen optie, je kunt het niet altijd goed beredeneren. Ik neem mijn ex niets kwalijk: van de 22,5 jaar samen waren er twintig gelukkig en ik heb twee schitterende dochters. Nu zijn we vrienden en heeft hij me erg geholpen met de winkel. Die goede relatie is me veel waard, ook voor de kinderen. Mijn moeder bleek uiteindelijk iets anders te mankeren en was niet ziek geworden door de drukte in huis. Dat was een grote opluchting, ik voelde me namelijk schuldig."
'Dat artikel in het WeesperNieuws was een wanhoopskreet'
Je leven weer op de rit?
"Met deze winkel verwezenlijk ik mijn droom. Ik heb het precies zo ingericht als ik in mijn hoofd had: stoer en eigengereid. Eigenlijk net zoals ik zelf ben."